Абаронца «Ліды» Мікіта Цырулёў падвёў вынік паядынку супраць «Лакаматыва» (1:2).
— Ужо не першую гульню здараецца адное і тое ж: ці то хлопцы не належным чынам наладжваюцца на паядынак, ці то няправільна рыхтуюцца. У выніку выходзім і правальваем старт, чагосьці баімся, нясмела дзеем, гуляем не ў свой хакей. А калі пачынае падціскаць і вынік, і час, аказваецца, што і ў нас ёсць сілы і майстэрства. Увесь час гаворым пра гэта, бо трэба з першых хвілін гуляць актыўна, а не толькі ў трэцім перыядзе.
— У паядынку з «Магілёвам» каманда 50 разоў кінула па браме суперніка, ў матчы з «Лакаматывам» дзеяла больш пасіўна. Аднак менавіта ў гульні з Оршай было больш за шанцы зачапіцца за ачкі. Згодныя?
— Не заўсёды атрымоўваецца рэалізаваць створаныя моманты. І калі папярэдні супернік даў нам магчымасць столькі разоў кінуць, то чаму б гэтага не рабіць? «Лакаматыў» жа нам такога не дазваляў. Відаць, што хакеісты ў гэтай камандзе навучаны, знаходзяцца на сваіх месцах, згуляныя. Нам было вельмі складана змагацца з імі. У першым перыядзе госці дзеялі больш актыўна, у другім таксама душылі і, мабыць, моцна «наеліся». Магчыма, менавіта таму пад канец матча ў нас стала з’яўляцца больш за моманты.
— Здалося, што пасля Новага года асабіста вы сталі больш актыўна гуляць наперадзе, часцей падлучацца да атак. Гэта ўсталёўка трэнера ці ўласная ініцыятыва?
— У прынцыпе, я заўсёды імкнуся гуляць ў такі хакей. Як толькі прыехаў ў Ліду, трэнеры мяне крыху стрымвалі. Зараз жа бачаць, што такая гульня ў мяне атрымваецца, прытым без правалаў ў абароне. У адным і тым жа звяне гуляю ўжо доўга, таму хлопцы ведаюць, што ад мяне можна чакаць, увесь час падстрахоўваюць. Магчыма, і паўза паўплывала. З’ездзіў дахаты, пагуляў з дзецьмі, панабіраўся ўражанняў, таму з’яўляецца больш за сілы, якія аддаю на пляцоўцы.
