Чарговы аповед у рамках рубрыкі «Нашы заўзятары» пра дзяўчыну Алёну Заблоцкую, якая наведвае матчы «Ліды» з моманту заснавання клуба. Дарэчы, ёй у 2011-м было ўсяго трынаццаць гадоў!
У сям’і Алёны галоўным спартовым заўзятарам з’яўляецца бацька, для якога хакей заўсёды быў у топе. Да будавання ў нашым горадзе Лёдавага палаца ён часцей назіраў за двубоямі мінскага «Дынама» па тэлевізары, калі ж з’явілася магчымасць у сваім горадзе ўбачыць хакей «жыўцом» — стаў частым госцем лёдавай арэны.
— Менавіта дзякуючы тату я і захварэла хакеем, — адзначае Алёна. — Калі ўпершыню наведала матч з удзелам «Ліды», мне было трынаццаць гадоў. Калі сумленна, у памяці не адклаліся нейкія адменныя гледныя гульнявыя моманты, але вось хакеістаў, якія выступалі за «рыцараў» у дэбютным сезоне, помню дагэтуль. Каго менавіта? Мікіту Рэмезава, Віктара Гомана, Андрэя Арлюка , Максіма Саманькова, дый многіх іншых. Той сезон, як азнаямленчы для мяне, магчыма, быў і самым цікавым.
Даслоўна нядаўна, 25 снежня ў калядны дзень, падтрымаць «Ліду» адправілася і мама Алёны. Але ўсё пайшло не па плане.
— Мама першы раз вырашыла схадзіць з намі на хакей з намі, — кажа Алёна. — Проста гэты святочны вечар хацелася правесці разам з сям’ёй, вось яна і напрасілася. Праўда, па ходзе гульні з «Брэстам» ёй чамусьці больш спадабаліся дзеянні супернікаў і яна больш перажывала за іх. Думаю, гэта быў наш апошні супольны паход на матч. Больш не возьмем яе на хакей з сабой (смяецца).
Дарэчы, за апошнімі матчамі з удзелам «Ліды» Алёна Заблоцкая назірае асобна ад бацькі: яна перасунулася на фанацкі сектар, дзе ідзе больш актыўная падтрымка любай каманды.
— Спыталася ў дзяцей з фан-сектара, ці можна прыйсці папахварэць за «рыцараў» разам з імі, і яны не адмовілі, — расказвае дзяўчына. — Мне спадабалася: больш за эмоцыі пакідаеш падчас гульняў. Ці хапае сіл? Прынамсі, голас пасля не знікае.
Алёна са шкадаваннем адзначае, што ў «рыцараў» адсутнічае стабільнасць у складзе. Нават па ходзе аднаго сезона хакеісты змяняюцца вельмі часта і даведацца пра іх асабістыя якасці, характар, факты з біяграфіі проста не атрымваецца. А гэта інфармацыя ёй таксама цікавая. З некаторымі з гульцоў яна мае зносіны ў сацыяльных сетках, а двум «рыцарам» нават уручыла падарункі, зробленыя ўласнымі рукамі.
— У мінулым сезоне падарыла апаску Арцемію Чэрнікаву, нядаўна — Аляксею Ткачуку, — працягвае гутарку заўзятарка. — Імкнуся не толькі падтрымваць дзяцей на матчах, але і пасля віншую з перамогамі, са святочнымі датамі. Шкада, што цяперашні сезон атрымваецца не зусім удалым, але вось паволі сітуацыя пачынае выпраўляцца. Думаю, што «рыцары» яшчэ падужаюцца за плэй-оф і месца ў экстралізе «А». Пэўна, упэўненасці ва ўласных сілах ім бракавала, а пара пераможных гульняў ізноў зробіць калектыў больш згуртаваным.
